Tags

, , ,

Spirituele boomIk was in een spirituele bui afgelopen zondag, niet voor niets plaatste ik een foto van het zicht uit een kerkraam in mijn blog die dag. Helemaal in de juiste stemming dus voor een zondagse wandeling op de Veluwe en die heb ik gemaakt.

Misschien was het door deze gemoedstoestand – en misschien omdat het zondag was – dat ik voor het eerst opmerkte wat een leed er rond de koninklijke domeinen is aangericht door die ene prinses, die hier in de Veluwse bossen in dialoog ging met de natuur en gesprekken aanknoopte met de bomen. Die dingen wisten helemaal niet dát ze konden praten en toen ze door dat prinsesje ontdekten dat ze dat in zich hadden gingen ze helemaal los. Eindelijk was er iemand die naar ze luisterde, die belangstelling had voor hun dagelijkse dingetjes en ook nog oor had voor hun problemen. Een gouden tijd was dat; het Veluwse bomenbestand kwam uit de kast en bloeide helemaal op.

Tot deze prinses ineens afstand nam en de bomen verbaal begon te ontwijken. Geschrokken van de beeldvorming die ontstond over haar en haar conversaties met de bomen begon ze in de pers te verklaren dat ze niet écht met bomen sprak, maar dat ze dat overdrachtelijk bedoelde. Haar ‘dialoog met de natuur’ was een metafoor.

Daarna kwam ze nooit meer langs voor een babbeltje en er was ook niemand die dat van haar overnam. Die arme, arme bomen. Eerst helemaal opgebloeid, omdat ze eindelijk met iemand konden praten, en van de ene op de andere dag kwam er niemand meer langs die interesse toonde en stonden ze daar net als vroeger weer noodgedwongen stommetje te spelen.

Dat is wat ik zag in de triest zwijgende, om aandacht smekende gezichten in de bomen….die je waarschijnlijk alleen ziet als je in een spirituele bui over de Veluwe loopt.

Maar toch, hoe zeer ze er ook om verlegen zitten…. ik heb het kort overwogen, ben toch een beetje een ‘goedmens’ he?… maar ik verrek het….ik ga écht niets tegen ze zeggen hoor!